Spotkanie z praktyką w ramach działalności Zarządu Stowarzyszenia Inżynierów I Techników Leśnictwa i Drzewnictwa – Oddział w Poznaniu

W  dniu 6.11.2024 w ramach zajęć dodatkowych,  wzbogacających praktyczną wiedzę  uczniów technikum  odbyły się  wizyty studyjne w Nadleśnictwie Oborniki. Głównymi obszarami prezentacji było Multimedialne Centrum Edukacyjne Nadleśnictwa Oborniki oraz zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa p-poz. w celu utrzymania bezpieczeństwa zasobów leśnych oraz wytworzenia surowca niezbędnego dla funkcjonowania społeczeństwa.

W ramach warsztatów realizowanych w projekcie  pn. „Popularyzacja nauki poprzez cykl zajęć realizowanych w ramach Uniwersytetu Młodych Przyrodników” przy współpracy Wydziału Leśnego i Technologii Drewna i Zespołu  Szkół nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Swarzędzu, poprzez działania Koordynatorów zorganizowano wyjazd szkoleniowy dla uczniów  II i III klasy Technikum technologii drewna. Uczniowie wraz z opiekunami zwiedzali i zapoznawali się z zasadami hodowli lasów, czynnikami kształtującymi zasady obiegu zamkniętego i zrównoważonego rozwoju. Wskazano na znaczenie aspektów ekologicznych, społecznych i gospodarczych jako spójnego zespołu czynników pozwalających na utrzymanie dobrostanu w obszarze lasów. Nad  grupą uczniów opiekę sprawowali przedstawiciele kadry Nadleśnictwa Oborniki w osobach Zastępcy Nadleśniczego ds. rozwoju Jarosława Batora oraz pań  Nataszy Dopierała- Rosik i Eweliny Jurkiewicz z Działu Rozwoju Nadleśnictwa.

Współorganizatorami wizyty studyjnej  był  Koło Zakładowe Stowarzyszenia Inżynierów I Techników Leśnictwa i Drzewnictwa – Oddział w Poznaniu reprezentowany przez pracowników Wydziału Leśnego i Technologii Drewna  Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu w osobach pracowników Katedry Mechanicznej Technologii Drewna (dr hab. inż. Marek Wieruszewski i dr inż. Adrian Trociński).

Sprawozdanie z wyjazdu szkoleniowego na teren RDLP Wrocław

Poniedziałek 5 września 2022 r. – Karkonoski Park Narodowy

O godzinie 8 rozpoczęliśmy dzień śniadaniem, by po nim udać się do Sobieszowa – dzielnicy Jeleniej Góry. Podjechaliśmy pod Centrum Muzealno –Edukacyjne Karkonoskiego Parku Narodowego – PAŁAC SOBIESZÓW, gdzie oczekiwał już na nas dyrektor Karkonoskiego Parku Narodowego, dr Andrzej Raj.

Pałac Sobieszów to obiekt, który KPN przejął 14 sierpnia 2013 roku od Zespołu Szkół Rolniczych. Do zakończenia II wojny światowej obiekt należał do Zespołu Urzędu Ordynacji Majątku Schaffgotschów. Z tego arystokratycznego rodu śląskiego wywodzi się wiele wspaniałych osobowości. Jedną z ciekawszych postaci jest Johann Anton Schaffgotsch. Johann Anton to wybitna osobistość. Cenił ON naukę, wiedzę, kulturę i sztukę. Biegle władał kilkoma językami: niemieckim, łaciną, włoskim, hiszpańskim, francuskim i polskim. Był założycielem potężnej Biblioteki rodowej Schaffgotschów, która za jego życia mieściła się właśnie w pałacu w Sobieszowie. Wspierał finansowo rozwój nauki i kultury. Pozostawił po sobie wiele wspaniałych dzieł architektury i rzeźby na terenie całego Dolnego Śląska.

Prawie całe Karkonosze swego czasu należały do Schaffgotschów, obecnie na tym terenie gospodaruje KPN. Dla zobrazowania ciągłości gospodarki na tym obszarze, w pałacu planuje się zorganizować miedzy innymi ekspozycję poświęconą Schaffgotschom.

Kompleks pałacowy zlokalizowany jest na ponad 3 ha terenu, z 7 budynkami o powierzchni ok 8 600 m². 18 grudnia 2015 r. KPN uzyskał pierwsze pozwolenie na budowę, a w niecały rok później została podpisana pierwsza umowa na dofinansowanie prac związanych z adaptacją budynku pałacu na potrzeby Centrum Muzealno – Edukacyjne KPN. Koszty odbudowy i modernizacji obiektów pałacowych okazały się być ogromne, stąd też zabiegi Dyrekcji Parku o znalezienie źródeł finansowania. Starania te zaowocowały  podpisaniem wielu umów na dofinasowanie prac z kilkunastu niezależnych źródeł finansowania. Zakończenie prac planowane jest  w połowie 2023 roku.

Budynek Wejściowy                                                                          Fot. Krzysztof Świgoń

Następnym punktem naszego programu była wizyta w Karkonoskim Banku Genów
w Jagniątkowie. Zapoznaliśmy się tam z reintrodukują jednego z największych występujących w Polsce motyli dziennych – Niepylakiem Apollo. Rozpiętość jego skrzydeł wynosi do 8 cm. Od ponad dwóch stuleci zasięg i liczebność tego pięknego motyla gwałtownie spada. Obecnie występuje w Pieninach i Górach Kruczych, gdzie był reintrodukowany w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Prace nad przywróceniem tego motyla w KPN rozpoczęto w 2007 roku i trwają do dziś. Niepylak Apollo do swojego rozwoju potrzebuje rozchodnika wielkiego – rośliny żywicielskiej gąsienicy. Dlatego też prowadzona jest również hodowla tej rośliny.

Zadania Karkonoskiego Banku Genów to miedzy innymi:

1. Odtworzenie i zachowanie różnorodności biologicznej gatunków flory Karkonoszy.
2. Ochrona gatunków roślin stanowiących o odrębności geobotanicznej,
   w szczególności endemitów oraz reliktów polodowcowych.
3. Utrzymanie rodzinnych ekotypów jako bazy dla renaturalizacji zniekształconych siedlisk.
4. Zabezpieczenie i zwiększenie zasobów genowych poprzez rozmnażanie generatywne i wegetatywne oraz wspieranie zabiegów ochronnych in situ gatunków i siedlisk poprzez namnażanie rzadkich i zagrożonych gatunków flory dla wprowadzania ich na stanowiska naturalne.
5. Zwiększanie świadomości przyrodniczej społeczeństwa poprzez edukację ekologiczną opartą na prezentacji działań ochronnych ex situ w Karkonoskim Banku Genów

W jednym z namiotów mieliśmy możliwość zobaczyć hodowlę rzadkich roślin występujących w Karkonoszach.

Bank Genów prowadzi również działalność edukacyjną  na wyodrębnionym na te cele terenie. Znajduje się tam infrastruktura w postaci wiaty z ławkami, estetyczne wyeksponowane i utrzymane rabaty z roślinnością Karkonoszy.

Namiot foliowy z hodowlą roślin                                                       Fot. Krzysztof Świgoń

Wiata na cele edukacji                                                                      Fot. Krzysztof Świgoń

Po zakończeniu zwiedzenia tego pięknego obiektu Pan Krzysztof Bisaga, nadleśniczy KPN, poprowadził nas jednym z bardziej malowniczych szlaków turystycznych, zaznajamiając nas z problemami ruchu turystycznego w Parku. Na terenie Parku wytyczonych jest ok 120 km szlaków pieszych oraz ścieżek edukacyjnych. Niektóre z nich są zamknięte w okresie zimowym z uwagi na zagrożenie lawinami. Niektóre szlaki są również zamykane w okresie wiosennym z uwagi na ochronę miejsc rozrodu cietrzewi i sokołów wędrownych. Wszystkie szlaki piesze są dostępne również dla narciarzy śladowych. Dla turystyki rowerowej zostały wytyczone specjalne szlaki. Pomyślano też o osobach poruszających się na wózkach inwalidzkich. Mogą one dotrzeć do Wodospadu Szklarki jak
i do podnóża Śnieżki zwanej Królową Karkonoszy. Karkonosze są górami bardzo popularnymi wśród turystów, stąd też niewątpliwym problemem jest ich nadmiar. Powoduje to na przykład okresowe wprowadzanie ruchu jednokierunkowego na czerwonym szlaku od Domu Śląskiego na szczyt Śnieżki.

Z wielu tematów omawianych podczas spaceru szlakiem turystycznym, sporo uwagi poświecono kwestii przebudowy drzewostanów w KPN.

Wtorek 6 września 2022 r. – Nadleśnictwo Kamienna Góra

Informacje ogólne:

Nadleśnictwo Kamienna Góra w całości związane jest z województwem dolnośląskim, gospodarzy w zasięgu terytorialnym dziewięciu gmin (Kamienna Góra, Miasto Kamienna Góra, Lubawka, Miasto Lubawka, Marciszów, Czarny Bór, Boguszów-Gorce, Stare Bogaczowice, Janowice Wielkie).

Lasy Nadleśnictwa położone są w VII Sudeckiej Krainie przyrodniczo – leśnej, obejmują część Karkonoszy, Rudaw Janowickich, Gór Wałbrzyskich i Gór Kamiennych, północną część Gór Stołowych oraz Góry Krucze.  Powierzchnia Nadleśnictwa leży w zlewni rzeki Bóbr oraz rzeki Łaby.

Najniższa wysokość bezwzględna n.p.m.  to 393 m (dolina Bobru w okolicy Ciechanowic), a najwyższa 1188 m (Łysocina – Grzbiet Lasocki – Karkonosze).

Obszar Nadleśnictwa znajduje się pod wpływem klimatu górskiego o średniorocznej temperaturze od 5,3^oC w Leśnictwie Klatka do 7,0^oC w Leśnictwie Marciszów, o opadach średniorocznych: dla obrębu Kamienna Góra 883 mm, a dla obrębu Lubawka 829 mm. Najwyższy roczny odpad atmosferyczny wystepuje na Grzbiecie Lasockim do 1300 mm. Długość okresu wegetacyjnego wynosi od 145 dni (Grzbiet Lasocki) do 210 dni (dolina Bobru).

W ramach nadleśnictwa wyszczególniono dwa obręby leśne tj. Kamienna Góra (7730,2667 ha) i Lubawka (8400,3650 ha), które tworzone są przez siedemnaście leśnictw o średniej powierzchni 948 ha oraz szkółkę leśną w Krzeszowie (powierzchnia produkcyjna 4,35 ha).

Zgodnie z danymi z nowoprojektowanego PUL – dane na 1.01.2019 roku: przeciętny wiek drzewostanów Nadleśnictwa wynosi 71 lat, przeciętna zasobność na 1 ha – 333m³, przyrost bieżący użyteczny 10,30 m3/ha a średnioroczne pozyskanie – 120 472 m³ grubizny netto.

Powierzchnia Nadleśnictwa wynosi 16 130,68 ha w tym 15 856,63 ha (98%) to grunty leśne, z których 97,13 % (15402,66) uznano za lasy ochronne.

Grunty leśne reprezentuje jedenaście typów siedliskowych lasu, z których BWG stanowi 0,46% pow. leśnej, BGśw – 2,73%, BMGśw – 32,83%, BMGw – 0,26 %, BMGb-0,01 %, LMGśw – 50,35%, LMGw 0,90%, LGśw- 9,92%, LGw 3,17 %, OLJG – 0,27% i LŁG 0,1%.

Łącznie w Nadleśnictwie udział siedlisk borowych wynosi 36,53% a lasowych 63,47%. Gatunkiem dominującym jest świerk zajmujący 83,94% powierzchni leśnej, dalej Bk (6,26%), Md (2,52%), Brz (1,41%), Jw (1,91%), Ol (1,90%). Pozostałe gatunki takie jak So, Jś, Jd, Db, Dg, So_cz, Jrz, Ols, Os, Kl zajmują poniżej 1%.

Najważniejsze zadania gospodarcze na lata 2019-2028 kształtują się następująco:

Średnioroczny rozmiar odnowień, zalesień i poprawek:

•  162,45 ha odnowień
•  0 ha zalesień
•  2,27 ha poprawek

W ramach pielęgnacji lasu zaplanowano wykonanie rocznie na poziomie:

• 67,21 ha pielęgnacji upraw
• 193,17 ha czyszczeń wczesnych
• 407,77 ha czyszczeń późnych
•  127,66 ha trzebieży wczesnych
•  410,24 ha trzebieży późnych

Baza nasienna nadleśnictwa według stanu na 31.12.2021 roku to:

1. Drzewa mateczne: 23 sztuki (Bk 2 szt; Md 11 szt;  Dg 4 szt; Św 6 szt)
2. Wyłączone drzewostany nasienne 53,56 ha (Św 34,60 ha; Md 3,14 ha; Dg 2,33 ha; Bk 13,49 ha)
3. Gospodarcze drzewostany nasienne 162,30 ha (Św 108,80 ha; Md 16,80 ha; Bk 17,79 ha; Olcz 8,40 ha; Jd 12,25 ha)
4. Drzewa zachowawcze jodły 111 sztuk
5. Plantacje nasienne:

a. dwie zachowawcze plantacje nasienne jodły pospolitej

– leśnictwo Ogorzelec oddział 173c, 175a o powierzchni 8,24 ha

– leśnictwo Ogorzelec oddział 241Aa, b o powierzchni 8,73 ha

b. plantacja nasienna modrzewia europejskiego – leśnictwo Marciszów oddział 44b o powierzchni 5,92 ha

6.   Uprawy pochodne o powierzchni 209,24 ha w tym:

• 158,44 ha bloki świerkowe
• 43,36 ha bloki modrzewiowe
• 7,44 ha bloki daglezjowe

Najważniejsze wydarzenia o charakterze szkodotwórczym:

Począwszy od lat 70-tych ubiegłego stulecia do 1999 roku na terenie Nadleśnictwa Kamienna Góra miało miejsce wiele klęsk żywiołowych (osłabione na wskutek czynników biotycznych i abiotycznych drzewostany zostały wyłamane przez wiatr), w wyniku których została wylesiona powierzchnia około 2000 ha, szczególnie na terenie leśnictw Czernów, Klatka i Jarkowice. Powstałe w tych latach halizny zostały w całości  odnowione w okresie obowiązującego wówczas operatu urządzeniowego tj. do 1998 roku.

W dniach 18-19 stycznia 2007 roku przez teren Nadleśnictwa przeszedł huragan „Cyryl” powodując szkody w drzewostanach szacowane na 133,3 tys. m³ drewna głównie w postaci wywrotów. W osłabionych „Cyrylem” drzewostanach kolejne silne porywiste wiatry zwiększyły ilość wywrotów i złomów o masę 93,4 tys. m³. W roku 2007 zainwentaryzowano ogółem masę 226,7 tys. m³ wywrotów i złomów. W tym roku pozyskano 172,4 tys. m³ grubizny z czego 170,3 tys. m³ stanowiły wywroty i złomy. Na kolejny rok (2008) pozostało nadleśnictwu do zagospodarowania 56,4 tys. m³ wywrotów i złomów. Rok 2008 to kolejne huragany i kolejne straty. W dniach 26.01.2008 – 27.01.2008 huragan „Paula” powalił drzewostany na masę 7800 m³ drewna, a skutki orkanu „Emma” z okresu 29.02 – 02.03.2008 roku to masa 15700 m³ wywrotów i złomów. Łącznie w nadleśnictwie zinwentaryzowano masę 45,2 tys. m³ wywrotów i złomów. Pozyskanie  grubizny w 2008 roku zamknęło się cyfrą 142,0 tys. m³  z czego 99,4 tys. m³ to wywroty i złomy.

Ogółem w latach 2007-2008 zinwentaryzowano ogółem 271,9 tys. m³ wywrotów i złomów z czego zagospodarowano w tych latach 269,7 tys. m³ (największa ilość szkód pohuraganowych powstała w Leśnictwie Krzeszów – 40589 m³, a najmniejsza w Leśnictwie Wieściszowice 2909 m³). Zaewidencjonowana  powierzchnia zrębów sanitarnych to 198,34 ha.

W latach 2009-2018 nadleśnictwo pozyskało znaczny rozmiar użytków przygodnych – łącznie
312 405,95 m³, co stanowiło 25,77 % ustalonego etatu miąższościowego grubizny. Suma wszystkich cięć sanitarnych w użytkach rębnych i przedrębnych ogółem wyniosła w zeszłym dziesięcioleciu
389 071,21 m³ co stanowi 32,57 % ustalonego etatu miąższościowego nadleśnictwa.

W wyżej wymienionym okresie największy wpływ rozmiar wykonania użytków przygodnych miały:

– usuwanie szkód po orkanie Zizi w 2009 roku, w wyniku którego pozyskano około 40 000 m³ posuszu, wywrotów i złomów,

– usuwanie szkód po niżu Niklas oraz po suszy hydrologicznej w 2015 roku, w wyniku których pozyskano około 23 000 m³ wywrotów i złomów oraz 19 000 posuszu,

– usuwanie szkód po suszy hydrologicznej w 2015 i 2016 roku, w następstwie której pozyskano około 53 000 m³ posuszu,

– usuwanie szkód po orkanach Ksawery, Grzegorz oraz po suszy hydrologicznej w 2017 roku, w wyniku których pozyskano około 37 000 m³ wywrotów i złomów oraz 23 000 posuszu,

– usuwanie szkód po niżu Fryderyka oraz po suszy hydrologicznej w 2018 roku w wyniku których pozyskano odpowiednio około 69 000 m³ wywrotów i złomów oraz 27 000 posuszu.

W latach 2019-2021 największy wpływ rozmiar wykonania użytków przygodnych miały:

– w 2019 roku usuwanie szkód po niżu Mortimer oraz po suszy hydrologicznej z lat wcześniejszych w wyniku których pozyskano odpowiednio około 35 000m³ wywrotów i złomów oraz 44 000 posuszu.

– w 2020 roku usuwanie szkód po niżu Sabine,Yulia oraz po suszy hydrologicznej z lat wcześniejszych roku w wyniku których pozyskano odpowiednio około 29 000 m³ wywrotów i złomów oraz 27 000 posuszu.

– w 2021 roku usuwanie szkód po niżu Antonina, Bibi, Daniel oraz po suszy hydrologicznej z lat wcześniejszych roku w wyniku których pozyskano odpowiednio około 19 000 m³ wywrotów i złomów oraz 16 000 m3 posuszu.

Warto dodać że w ostatnich latach niewątpliwie najgroźniejszym zjawiskiem abiotycznym są susze hydrologiczne występujące na terenie nadleśnictwa z dużym nasileniem od 2015 roku. Długotrwały okres braku opadów szczególnie w sezonie wegetacyjnym połączony z bardzo wysokimi temperaturami oraz częstymi okresowo wiejącymi fenami spowodował wystąpienie niekorzystnych warunków termiczno – hydrologicznych nazywanych tzw. „Kompleksem posuchy”. Zjawisko to szczególnie mocno dotknęło drzewostany głównie III klasy wieku leśnictw położonych najniżej o glebach wcześniej użytkowanych rolniczo, często szkieletowych.

Tabela 42 Zestawienie opadów dobowych ze stacji meteorologicznej nadleśnictwa w Krzeszowie za lata 2014-2021

Miesiąc/rok	Opad dobowy (średnia) w mm
2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021
styczeń	43,8	68,9	48,2	37	65,2	70	21,7	41,9
luty	21,2	12,3	44,5	31,8	7,1	32	68,1	33,8
marzec	145,1	50,6	48,1	35,7	14,6	38	19,8	50,2
kwiecień	117,3	19,5	36	90,2	35,8	22	13,3	31,8
maj	124,7	45,4	28,3	32,8	24,4	84	81,1	101,3
czerwiec	60	60,6	65,6	71,2	65,8	20	65	35,9
lipiec	110,3	33	53,4	70,5	36,4	11	31,7	163,2
sierpień	41	17,5	7,8	49,9	30,1	72	67,9	95,5
wrzesień	113,1	25,1	33,8	102	28,28	28	94,5	36,7
październik	58,8	55,4	102,8	81	61,98	33	98,4	31
listopad	28,3	64,4	40,7	63,5	16,12	8	27,6	44,1
grudzień	173,6	21,2	51,1	40,5	88,09	63	27,2	38,4
Suma	1037,2	473,9	560,3	706,1	473,87	481	616,34	703,8

Objazd terenowy:

Stanowisko 1. Kancelaria podwójna dla Leśnictw Błażejów i Chełmsko  w Błażejowie

Obiekt oddano do użytkowania 22.01.2020 roku. Powierzchnia użytkowa 69,91 m².kubatura 379,18 m³. Powierzchnia zabudowy 85,34 m². Budynek parterowy z poddaszem nieużytkowym. Konstrukcja budynku szkieletowa drewniana z elementów prefabrykowanych drewnianych. Powierzchnia terenu utwardzonego kostką 274,8m².Powierzchnia działki 2000 m².Ogrodzenie: front z przęseł z cegły klinkierowej wypełnione sztachetami drewnianymi, pozostałe systemowe panelowe. Budynek podłączony do sieci wodociągowej. Odprowadzanie ścieków do zbiornika bezodpływowego.

Koszt budowy 557 456,14 zł netto.

Stanowisko 2. Leśnictwo Podlesie oddz 246 d

Cięcia sanitarne, przebudowa drzewostanów, technologia pozyskania drewna w warunkach górskich

Stanowisko 3. Leśniczówka Leśnictwa Podlesie w Lubawce

Obiekt wybudowano w 1910 roku. Budynek piętrowy murowany kubatura 623,15 m3.powierzchnia zabudowy 134,06 m2.Powierzchnia lokalu mieszkalnego 134,11 m2.powierzchnia kancelarii 18,13 m2.

Ostatnie nakłady remontowe w 2015 roku (naprawa rynien i rur spustowych, wymiana zużytych okładzin zewnętrznych i wewnętrznych, wymiana urządzeń sanitarnych, naprawa instalacji c.o. i wodno – kanalizacyjnej) – koszt 47 898,90 zł.

Stanowisko 4. Bazylika Najświętszej Maryi Panny w Krzeszowie

Zasięg terytorialny Nadleśnictwa  Kamienna Góra obejmuje wiele różnego rodzaju obiektów zabytkowych. Są tu zarówno ogólnie znane zabytki jak zespół opactwa cysterskiego w Krzeszowie czy Domy Tkaczy „12 Apostołów” w Chełmsku Śląskim, jak też i mniej znane pomniki przeszłości – drobne często niepozorne kapliczki, figury i inne osobliwości.

Najcenniejszym z nich bez wątpienia jest Bazylika N.M.P w Krzeszowie.

Początki fundacji opactwa Krzeszowskiego sięgają połowy XIII wieku i związane są z zakonem benedyktynów, których księżna Anna (wdowa po Henryku Pobożnym) sprowadza z Czeskiego Opatowa i daruje im w 1242 roku Cremebor (leśną posiadłość). Czterdzieści siedem lat później Książe Bolko I wykupuje dobra krzeszowskie od benedyktynów i tworzy fundację dla cystersów z Henrykowa, którzy od 1292 roku osiedlają się i gospodarują tymi terenami.

W rezultacie w XVIII w. cystersi posiadali ok. 3 tys. ha gruntów, ponad 40 miejscowości, w tym miasteczka Chełmsko i Lubawkę oraz zamek w Bolkowie. Rozwoju klasztoru nie zatrzymała kozacka grabież w 1622 roku i szwedzkie podpalenie rok później (spłonęły wówczas cenne manuskrypty z klasztornej biblioteki). Dopiero aneksja Śląska przez Prusy i epidemia tyfusu od lat pięćdziesiątych XVIII wieku spowodowały załamanie się gospodarki i organizacji opactwa. XIX wiek przyniósł likwidację klasztornej biblioteki, rozwiązanie konwentu i ostatecznie przemianowanie kościoła klasztornego na parafialny (proboszczem został ostatni – 47 opat krzeszowskiego konwentu). Zarówno zabudowania przyklasztorne jak i znajdujące się w nich dzieła sztuki niszczały i były rozgrabiane aż do przybycia z Emaus grupy benedyktynów (1919 r.). W 1924 konwent podniesiony został do rangi opactwa, podjęto prace konserwatorskie, a biblioteka osiągnęła 10 tysięcy tomów. W 1940 hitlerowcy zarekwirowali klasztor i utworzyli w nim obóz dla przesiedlonych, później umieszczano w nim

Żydów przed dalszą wysyłką do obozów koncentracyjnych. Po wojnie klasztor przekazano benedyktynom z Lwowa, a duszpasterstwo parafii powierzono cystersom.

Obecnie kościołem klasztornym p.w. Najświętszej Marii Panny Łaskawej (jednym z najwybitniejszych dzieł późnego baroku) zajmują się księża diecezjalni diecezji legnickiej. Bazylika wraz z mauzoleum Piastów i zespołem kaplic to zabytek najwyższej klasy („0”). Jest dziełem najwybitniejszych przedstawicieli sztuki śląskiej (min. Antoniego Schefflera – malowidła na ołtarzach bocznych, Ferdynanda Brokoffa – rzeźby na portalu i fasadzie, J. Neunhertz – freski, M. Willmanna – ozdobił ściany kościoła św. Józefa swoim cyklem malowideł, a Jerzey Schrötter dostarczył tam wyposażenie rzeźbiarskie).  W Bazylice znajduje się ikona Matki Bożej Łaskawej (ukoronowanej przez Jana Pawła II w 1997 roku), której kult sięga XIII w. – jest to najstarszy  wizerunek Matki Boskiej w Polsce i jeden z pięciu najstarszych w Europie.

Stanowisko 5. Szkółka leśna w Krzeszowie (oddz. 108d)

Produkcja szkółkarska .

Szkółka umiejscowiona jest w obrębie Lubawka w oddziale 108d i ma powierzchnię 8,99 ha.

Powierzchnia ogólna                           – 8,99 ha

Powierzchnia produkcyjna                 – 4,35 ha

W tym:                 polowa                – 388,80 ar

                             tunelowa           – 12,80  ar

                                               kontenerowa    – 33,30 ar

Produkcja szkółkarska w latach 2000-2020 na szkółce leśnej w Krzeszowie

Stanowisko nr 6. P.P.H.U Trans Tar Jerzy Kowalik

Prezentacja zakładu przetwórstwa drzewnego w Jaczkowie.

Stanowisko nr  7.  Leśnictwo Wieściszowice (oddz. 73h, i, j)

„Kolorowe Jeziorka”

W Leśnictwie Wieściszowice, w obszarze Natura 2000 Rudawy Janowickie, znajduje się jedno z piękniejszych miejsc Rudawskiego Parku Krajobrazowego, które tworzą cztery zbiorniki wodne u podnóża Wielkiej Kopy (871m n.p.m). Powstały one w miejscu wyrobisk dawnych niemieckich kopalni, z których największa i najstarsza (z 1785 roku), usytuowana na terenie Purpurowego Jeziorka, nosiła nazwę Hoffnung (niem. „Nadzieja”). Pozostałe kopalnie nosiły nazwy Neues Glück (niem. „Nowe Szczęście”) i Gustav Grube (niem. „Gustaw”). W kopalniach wydobywano w latach 1785-1925 piryt, przerabiany na kwas siarkowy w Płoszowie.

W roku 2014 w ramach współpracy Nadleśnictwa Kamienna Góra, Dolnośląskiego Zespołu Parków Krajobrazowych Oddział Jelenia Góra, Gminy Marciszów oraz Dzierżawcy terenu „Kolorowych Jeziorek” (17,10 ha) powstała ścieżka edukacyjna „Kolorowe Jeziorka” jako element promujący specyficzne ukształtowanie terenu i zjawiska przyrodnicze, które stają się atrakcją turystyczną Rudaw Janowickich. W roku 2011 „Kolorowe Jeziorka” zostały ogłoszone jednym z Siedmiu Cudów Polski.

Żółte Jeziorko

– jest najniżej położonym jeziorkiem spośród wszystkich tworzących kompleks

– żółty kolor wody jest związany ze składem chemicznym otaczających skał wapnia i siarki

– to wyrobisko pokopalniane gdzie kiedyś wydobywano łupki pirytonośne

Purpurowe Jeziorko

– powstało po zakończeniu prac w kopalni Hoffnung („Nadzieja” – otwarta w 1785r)

– znajduje się na wysokości około 560 m n.p.m.

– długość wyrobiska to około 430 m, maksymalna szerokość 110 m, a wysokość mierzona od lustra wody waha się od 150 do 30 metrów

– kolor wody związany jest z nasyceniem jej związkami żelaza (głównie pirytem)

– woda posiada kwaśnie pH (ok. 3) – jest to roztwór kwasu siarkowego

Błękitne Jeziorko

– powstało po zakończeniu prac w kopalni Neues Glück („Nowe Szczęście”- otwarta w 1793r)

– znajduje się na wysokości około 635 m n.p.m.

– kolor wody, podobnie jak w zielonym stawku, związany jest z nasyceniem jej związkami miedzi

Zielony Stawek

– powstał po zakończeniu prac w kopalni Gustav Grube ( „Gustaw”- otwarta w 1796r)

– znajduje się na wysokości około 555 m n.p.m.

– okresowo wysycha

Środa 7 września 2022r. – Nadleśnictwo Wałbrzych

Po śniadaniu przejazd do rezerwatu przyrody „ Przełom nad Książem” . Spacer po rezerwacie przyrody odbywał się pod przewodnictwem Zastępcy Nadleśniczego Marka Nogawki, który oprowadził nas po malowniczo położonym rezerwacie utworzonym 7.12.2000r. rozporządzeniem nr 21 Wojewody Dolnośląskiego. Rezerwat ten ma na celu zachowanie przełomowych odcinków rzeki Pełcznicy i strumyka Szczawnik wraz z całą różnorodnością flory i fauny na powierzchni 231,41 ha. Ochroną rezerwatową są objęte drzewostany w większości bukowe, zachowane w stanie zbliżonym do naturalnego z bogatym zestawem gatunków ściśle chronionych: wawrzynek, bluszcz pospolity, dziewięćsił bezłodygowy, pełnik europejski, storczyki. Najcenniejsze pod względem przyrodniczym są skupiska stanowisk cisów, z których aż 29 osiągnęło wymiary pomnikowe.

Po zakończeniu zwiedzania rezerwatu przyjechaliśmy do schroniska Andrzejówka, gdzie do nas dołączył Inżynier Nadzoru Paweł Krycki, oraz miejscowy leśniczy.

 Podczas wspólnego spaceru w kompleksie leśnym udaliśmy się w kierunku wieży widokowej na czeskiej stronie Szpicak. Mieliśmy możliwość zapoznać się z pracami na terenach związanych z zagospodarowaniem powierzchni leśnych po silnych wiatrach, gdzie wprowadzano sztucznie gatunki liściaste szczególnie buka, oraz zachowano odnowienia naturalne buka i świerka.

Przedstawiono nam powierzchnię odnowioną naturalnie bukiem na zboczu góry, na której wykonano czyszczenie wczesne, które było prezentowane i omawiane na naradzie Naczelników Regionalnych Dyrekcji Lasów Państwowych jako powierzchnia wymagająca ogromnej pracochłonności.

Idąc w kierunku wieży widokowej zapoznawaliśmy się z zabezpieczeniem odnowień sztucznych jak i naturalnych poprzez stosowania różnego rodzaju preparatów oraz grodzeń. Po dotarciu na wieżę widokową mieliśmy możliwość porównania sposobu zagospodarowania powierzchni leśnych po stronie czeskiej i polskiej.

Większość lasów po stronie czeskiej to są lasy prywatne, które w ostatnich latach były bardzo intensywnie użytkowane i pozostawiono duże pałacie powierzchni nieodnowionych. Jak nam tłumaczył miejscowy leśniczy dla prywatnych właścicieli lasu liczy się tylko wynik finansowy.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się przy ruinach Pałacyku Myśliwskiego Hochbergów, w którym przebywała Księżna Daisy. Następnie wspinaliśmy się na wzniesienie Waligóra, która ma wysokość 936 m n.p.m. zaliczana jest do Koron Gór Polskich.

Po powrocie do schroniska przeznaczyliśmy czas na zwiedzania miasta Wałbrzych. Wałbrzych- miasto, w którym mieszka około 114 tys. Ludności, jest jednym z najbardziej zielonych miast w Polsce. Tereny zielone, które powoli odradzają się po zniszczeniach spowodowanych głównie przez przemysł kopalniany, zajmuje 1/3 powierzchni miasta. Zwiedzanie miasta ( na które mieliśmy 3 godziny) rozpoczęliśmy od Placu Magistrackiego, który przypomina rynek, a dodatkowo to właśnie przy nim znajduje się wybudowany w latach 1855-1856 neogotycki ratusz. Dziś w centrum znajduje się fontanna, a ustawione wokół ławeczki umożliwiają spokojne spędzenie czasu.

Plac Magistracki

W pobliżu rynku znajdują się trzy ciekawe kościoły:

– Kościół Matki Boskiej Bolesnej, pochodzący z 1305 roku z którym związana jest legenda mówiąca o powstaniu miasta,

– Kościół Zbawiciela, uważany za jedno z najwybitniejszych dzieł architektury klasycznej na Śląsku,

– Kolegiata pod Wezwaniem Świętych Aniołów Stróżów – główna świątynia Wałbrzycha.

Jest to jeden z bardziej charakterystycznych punktów na horyzoncie Wałbrzycha.

Kościół Zbawiciela

Kościół Aniołów Stróżów

Również bardzo atrakcyjnym punktem zwiedzania Wałbrzycha był Pałac Czettritzów zwany „ Zamek Wałbrzych”, w którym obecnie jest siedziba Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa. Ciekawostką, która znajduje się przed Pałacem jest światowej klasy okaz geologiczny pochodzący z jednej z pobliskiej kopalni. Mający blisko 315 milionów lat pień karbońskiego drzewa można nie tylko zobaczyć, ale także dotknąć.

Pałac Czettritzów

Czwartek 8 września 2023

Po śniadaniu powrót do Poznania, po drodze zwiedzenie Zamku Książ.

Sprawozdanie przygotowali:

• Krzysztof Świgoń,
• Janusz Ruda

FUNKCJONALNOŚĆ DRÓG ASFALTOWYCH NA TERENACH LEŚNYCH

Konferencja odbyła się 27 X 2022r

Miejsce wydarzenia i transmisji obrad – Centrum Badawczo-Rozwojowe PKN ORLEN S.A.

ul. Ignacego Łukasiewicza 35, 09-400 Płock.

Udział w Konferencji był bezpłatny.

Zaproszenia skierowano do:

• kadry zarządzającej i pracowników Lasów Państwowych,
• kadry zarządzającej i pracowników parków narodowych,
• kadry zarządzającej i pracowników regionalnych dyrekcji ochrony środowiska,
• samorządowców,
• przedstawicieli jednostek naukowych,
• wykonawców robót drogowych.

Organizatorzy Konferencji

Katedra Inżynierii Leśnej Wydziału Leśnego i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

PKN ORLEN S.A.

przy udziale:

Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Oddział w Poznaniu

SKŁAD KOMITETU ORGANIZACYJNEGO

• prof. dr hab. inż. Andrzej Czerniak – przewodniczący – Katedra Inżynierii Leśnej WLTD UPP
• mgr Jacek Jancelewicz – Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna
• mgr inż. Adrian Kasztelan – sekretarz – Katedra Inżynierii Leśnej WLTD UPP

Konferencję otworzył Pan Jerzy Franek – Kierownik Zespołu Realizacji Prac Badawczych

Obszar Strategii i Innowacji oraz Relacji Inwestorskich w PKN ORLEN S.A.

Ze strony Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu uczestników konferencji powitał  prof. Andrzej Czerniak Kierownik Katedry Inżynierii Leśnej UPP.

Jako współorganizator konferencji przywitał Panią Małgorzatę Kowalską – Członka Zarządu, Dyrektora Handlowego Orlen Asfalt oraz Pana Janusza Dawidziuka -Dyrektora Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej – przedsiębiorstwa państwowego, które od ponad 60 lat kształtuje polskie lasy, współtworząc wraz z Lasami Państwowymi ich potencjał przyrodniczy i gospodarczy.  

TEMATYKA KONFERENCJI

• znaczenie dróg na terenach leśnych,
• kosztochłonność budowy i utrzymania asfaltowych dróg leśnych,
• nowe asfalty i technologie przyjazne środowisku,
• oddziaływanie dróg leśnych z nawierzchniami asfaltowymi na środowisko.

Myśl przewodnia konferencji:

Drogi leśne pełnią funkcje gospodarcze, przeciwpożarowe oraz społeczne. Część z nich jest udostępniana do ruchu publicznego. Wiele nadleśnictw realizuje inwestycje drogowe wspólnie z samorządami. Drogi te muszą być bezpieczne, trwałe i gwarantujące w miarę komfortowe przemieszczanie się. Nawierzchnie z kruszyw niezwiązanych – np. z tłucznia czy żwiru, takich wymogów nie spełniają. Po dłuższym czasie eksploatacji wymagają kosztownych i częstych konserwacji i remontów. Celowe jest więc na newralgicznych odcinkach stosowanie kompozytów asfaltowych.

Katedra Inżynierii Leśnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu wraz z LOTOS Asfalt Sp. z o.o. prowadzi badania, których celem jest opracowanie technologii budowy dróg asfaltowych tanich, trwałych  i proekologicznych. 

Zrealizowany porządek obrad

Czwartek – 27 października 2022 r.
CZĘŚĆ I
Godz.	Tematyka	Prelegent
900–920	Powitanie i prezentacja Centrum Badawczo-Rozwojowego PKN ORLEN S.A.	Arkadiusz Majoch Biuro Innowacji i Rozwoju Nowych Technologii PKN ORLEN S.A.
920–940   01	Środowiskowe aspekty budowy dróg leśnych z nawierzchnią asfaltową; (sprawozdanie z dotychczasowych badań).	Andrzej Czerniak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
940–1000   02	Nowe proekologiczne technologie asfaltowe dla dróg niskobudżetowych.	Agnieszka Kędzierska PKN ORLEN S.A.
1000–1020   03	Zasady sporządzania „Oceny oddziaływania drogi asfaltowej na środowisko”.	Katarzyna Łapińska Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu
1020–1040   04	Koszty budowy, utrzymania i remontów dróg leśnych wykonanych różnymi technologiami.	Maciej Ziółkowski Zespół Składnic Lasów Państwowych w Stargardzie
1040–1100   05	Gospodarcze i społeczne efekty modernizacji drogi asfaltowej na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego UPP w Murowanej Goślinie.	Piotr Koprowski Wiesław Krzewina Leśny Zakład Doświadczalny Murowana Goślina Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
1100–1120   06	Asfaltowe drogi rowerowe w Puszczy Noteckiej.	Władysław Kusiak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
1120–1150	Dyskusja	Moderator Andrzej Czerniak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
1150–1210	Przerwa
CZĘŚĆ II
Godz.	Tematyka	Prelegent
1210–1230   07	Kontrola grubości asfaltowych warstw drogowych metodą georadarową.	Ewa Kurowska Andrzej Czerniak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
1230–1250   08	Przykłady realizacji dróg leśnych wykonanych na bazie emulsji asfaltowych.	Hieronim Ratajewski Zakład Usług Leśnych we Wrocławiu
1250–1310   09	Drogowe efekty współpracy nadleśnictw z samorządami na przykładzie Nadleśnictwa Warcino.	Magdalena Majewska Gmina Kępice Sławomir Piątkowski Nadleśnictwo Warcino
1310–1330   10	Zużycia paliwa i emisyjność pojazdów wywozowych na różnych typach nawierzchni.	Paweł Fuć Piotr Lijewski Wydział Inżynierii Lądowej i Transportu Politechnika Poznańska
1330–1350   11	Wpływ dróg asfaltowych na migrację zwierzyny; zdarzenia drogowe z udziałem zwierzyny na terenach leśnych.	Andrzej Czerniak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
1350–1430	Dyskusja i podsumowanie	Moderator Andrzej Czerniak Katedra Inżynierii Leśnej Wydział Leśny i Technologii Drewna Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Zakończenie Konferencji

Konferencja zakończyła się panelem dyskusyjnym.
Moderatorem dyskusji był prof. A. Czerniak

Główne tematy poruszane w dyskusji:

• przydatność dróg leśnych dla społeczności lokalnych na terenach z dużym udziałem obszarów leśnych,
• trwałość nawierzchni dróg leśnych,
• budowa dróg w ramach inwestycji wspólnych z samorządami,
• przydatność nawierzchni twardych na terenach nizinnych i górskich,
• nowe technologie budowy dróg leśnych,
• drogi leśne jako ważny element ochrony przeciwpożarowej w lasach,
• znaczenie dróg leśnych przy organizacji turystyki i rekreacji indywidualnej i zorganizowanej.

W konferencji uczestniczyło 150  osób ( 25 stacjonarnie i 125 zdalnie)  reprezentujących wiele instytucji.

Najliczniej reprezentowane było Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.

Po zakończeniu obrad uczestnicy zapoznali się z możliwościami badawczymi
w Centrum Badawczo-Rozwojowego PKN ORLEN.

Z SITLiDem w Kościanie

W dniu 7 czerwca 2022 r. Klub Seniora poznańskiego SITLiDu wybrał się na doroczny wyjazd w teren RDLP w Poznaniu. W tym roku wypadło na Nadleśnictwo Kościan.

Po przyjeździe do Kościana spotkaliśmy się w świetlicy Nadleśnictwa z kierownictwem Nadleśnictwa. Przy kawie wysłuchaliśmy wykładu o Nadleśnictwie, bieżących problemach i najbliższej przyszłości.                                                                                                 

Po kawie pojechaliśmy na teren Przemęckiego Parku Krajobrazowego. Zaczęliśmy od Przemętu i XVIII wiecznego kościoła św. Jana Chrzciciela w Przemęcie. Przyjął nas tamtejszy proboszcz ks. Edmund Jaworski, znany duszpasterz wielkopolskich motocyklistów. Ks. Jaworski był wieloletnim proboszczem parafii w podpoznańskich Gułtowach, gdzie oprócz pasji motocyklowej dał się poznać z wielu akcji charytatywnych jak np. zbiórek na renowację Wileńskiej Rossy.

Ks Edmund przyjął nas ubrany w T-shirt z logo Harley-Davidsona. Pokazał kościół, omówił jego historię oraz w zakrystii pokazał swoje skarby (normalnie nie udostępnione do zwiedzania) jak zabytkowe ornaty i naczynia liturgiczne.

Po zwiedzeniu kościoła udaliśmy się do parku Krajobrazowego. Obejrzeliśmy zagospodarowanie parku i Wyspę Konwaliową (niestety z brzegu – wstęp na wyspę wymaga zgody RDOŚ). Członkami Koła Seniorów są także emerytowani Nadleśniczowie – w wyjeździe brali udział m. in. byli Nadleśniczowie z Kościana, Karczmy Borowej i Włoszakowic, więc pobyt na terenie Parku, który bardzo dobrze znali, był przedmiotem ich wspomnień i dyskusji. Po części terenowej udaliśmy się do Ostoi Dzik gdzie poczęstunek Nadleśnictwa zakończył ten pełen wrażeń pobyt na terenie Nadleśnictwa Kościan.

Tekst i zdjęcia

Ryszard Dąbrowski

 

 

W pierwszym półroczu 2022 roku Zarząd Oddziału SITLiD w Poznaniu zorganizował następujące przedsięwzięcia:

• Walny Zjazd Delegatów Kół zakładowych SITLID z LOS Puszczykowo w dniu 16 marca 2022 r.,
• Spotkanie w Wielkopolskim Centrum Zdrowia Dziecka, celem otwarcia na współpracę dla dobra małego pacjenta w dniu 23 kwietnia 2022 r.,
• Udział przedstawicieli Zarządu Oddziału w konferencji „Wyzwania i rozwój polskiego leśnictwa i drzewnictwa oraz Krajowym Zjeździe Delegatów SITLiD w Kistowie w dniach 11 – 13 maja 2022 r.,
• Wyjazd szkoleniowy do Firmy DREWNEX Konrad Jaskulski w Piecowicach w dniu 08 czerwca 2022 r.,
• Remont pokoju wynajmowanego w budynku NOT w Poznaniu przy ul. Wieniawskiego 5/9,

Aktualnie przygotowywany jest wyjazd szkoleniowy na teren Nadleśnictw Kamienna Góra, Wałbrzych, Karkonoskiego Parku Narodowego oraz Zakładu Drzewnego Trans Tar Jerzy Kowalik , który odbędzie się w terminie od 04 – 08 września 2022 r.

 

 

W środę 16 marca 2022 r. o godz. 10:30 w Leśnym Ośrodku Szkoleniowym w Puszczykowie odbędzie się XXIV Zjazd Delegatów Kół Zakładowych Zarządu Oddziału SITLiD w Poznaniu.

Zapraszamy do zapoznania się z Regulaminem obrad Zjazdu Delegatów SITLiD – Regulamin obrad Zjazdu Delegatów.  

R E G U L A M I N

Obrad Zjazdu Delegatów Kół SITLIiD Oddziału oraz wyboru władz Oddziału w Poznaniu

POZNAŃ 2022 r.

1. Zjazd Delegatów Kół zwołuje Zarząd Oddziału. Termin Zjazdu ustala i porządek obrad proponuje Zarząd Oddziału. Zjazd jest prawomocny jeśli bierze w nim udział co najmniej połowa uprawnionych delegatów kół.
2. Do udziału w Zjeździe z głosem stanowiącym, uprawnieni są delegaci kół oraz członkowie honorowi. W Zjeździe mogą uczestniczyć z głosem doradczym członkowie Zarządu Oddziału, Komisji Rewizyjnej Oddziału, Przewodniczący Sądu Koleżeńskiego Oddziału, Rzecznik Dyscyplinarny – nie będący delegatami oraz zaproszeni goście.
3. Zjazd otwiera i prezydium Zjazdu proponuje Przewodniczący Zarządu Oddziału. Obradami Zjazdu kierują wybrani w głosowaniu jawnym przewodniczący, jego zastępca i sekretarz Zjazdu zgodnie z zatwierdzonym w głosowaniu jawnym porządkiem obrad i niniejszym regulaminem. Obrady Zjazdu są protokołowane: Uchwały Zjazdu i inne ustalenia zapadają większością głosów, w razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.
4. W czasie Zjazdu głosu udziela przewodniczący Zjazdu, ma on prawo ograniczyć czas trwania przemówień. Uczestnicy Zjazdu mogą zgłaszać poza dyskusją wnioski na piśmie sekretarzowi Zjazdu lub przewodniczącemu Komisji Wniosków. Przy głosowaniu jawnym głosy liczy i wyniki podaje do wiadomości przewodniczący Zjazdu. Głosowanie tajne przeprowadza komisja mandatowo-skrutacyjna. O sposobie głosowania przy wyborze władz, delegatów i przedstawicieli Oddziału jawnym czy tajnym oraz wariantu głosowania decyduje Zjazd w głosowaniu jawnym.
5. Zjazd powołuje spośród uczestników zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym w składzie liczbowym:

– komisja wyborcza                       – 3 osoby,

– komisja mandatowo-skrutacyjna – 3 osoby,

– komisja wnioskowa                     – 4 osoby.

Kandydatów do w/wymienionych komisji zgłasza przewodniczący Zjazdu oraz delegaci na Zjazd. Wybrani do komisji są kandydaci, którzy otrzymali kolejno największą liczbę głosów. Komisje spośród siebie wybierają przewodniczącego.

Dopuszcza się możliwość wyboru do władz Oddziału członków komisji wyborczej i komisji wnioskowej.

6. Na wniosek Komisji Wyborczej Zjazd w głosowaniu jawnym ustala liczebność wybieranych władz zgodnie z aktualnie obowiązującym Statutem SITLiD.
7. Na wniosek komisji wyborczej Zjazd w głosowaniu jawnym, ustala sposób zgłaszania kandydatów do władz, na delegatów i przedstawicieli oddziału.

– komisja wyborcza przygotuje listę wyborczą obejmującą 3/4 liczby miejsc określonych przez Zjazd dla danej władzy, delegatów i przedstawicieli oddziału a delegaci mogą zgłaszać dalszych kandydatów w liczbie nieograniczonej,

–  zgodnie z § 45 pkt 7 Statutu SITLiD w przypadku zgłoszenia jednego kandydata na przewodniczącego Zarządu Oddziału, Zjazd wybiera przewodniczącego ZO z przedstawionego przez nowo wybrany Zarząd Oddziału kandydata.

8. Przy wysuwaniu kandydatów do wyborów zgłaszający musi podać podstawowe dane o kandydacie (imię i nazwisko, wykształcenie, zawód , staż w SITLiD) oraz uzasadnić swoją propozycję, dotychczasowy przekrój działalności społecznej, pełnienie funkcji w SITLiD. Wysunięty kandydat musi wyrazić zgodę na kandydowanie osobiście lub na piśmie. Delegaci mogą zadawać kandydatom pytania oraz wyrażać opinię, uwagi i zastrzeżenia.

Zgłoszony przez delegatów kandydat po uzyskaniu zwykłej większości głosów w głosowaniu jawnym jest umieszczany na listę kandydatów do wyborów.

W przypadku zgłoszenia przez delegatów zastrzeżenia do kandydatów z listy komisji wyborczej wymagane jest głosowanie jak dla kandydatów zgłoszonych bezpośrednio przez delegata.

9. 9. Po ustaleniu kandydatów Komisja wyborcza przekazuje listę kandydatów umieszczonych w kolejności zgłaszania lub alfabetycznej przewodniczącemu Zjazdu lub komisji mandatowo-skrutacyjnej w zależności od sposobu i wariantu głosowania.
10. a) przy wyborach w głosowaniu jawnym delegaci głosują na poszczególnych kandydatów w kolejności ich zgłaszania. W przypadku gdy liczba zgłoszonych kandydatów odpowiada liczbie wybieranych, głosowanie może się odbyć łącznie na całą liczbę kandydatów. Głosowanie przeprowadza przewodniczący Zjazdu.
11. b) głosowanie tajne przeprowadza Komisja Skrutacyjna.

• Nazwiska kandydatów zgłaszanych przez Komisję Wyborczą są umieszczone na karcie głosowania w kolejności alfabetycznej a zgłaszane z sali w kolejności ich zgłaszania.
• Głosujący dokonuje wyboru przez pozostawienie nieskreślonych kandydatów, którym udziela poparcia.
• Głos jest ważny jeśli na karcie głosowania zostanie pozostawiona lista nieskreślonych kandydatów równa liczbie wybieranych lub mniejszej
• Za głos nieważny uważa się karty do głosowania uszkodzone oraz posiadające całkowite przekreślenie

10. We wszystkich sposobach i wariantach głosowania uważa się za wybranych kandydatów, którzy w głosowaniu otrzymali największa ilość głosów z tym, że nie może być ona mniejsza niż 50% głosujących. W przypadku gdy liczba wybranych jest mniejsza od liczby ustalonej przez Zjazd, przeprowadza się kolejną turę głosowania lub Zjazd może odstąpić od tego głosowania podejmując uchwałę o zmniejszeniu liczebności władzy lub o pozostawienie tych miejsc nieobsadzonych z jednoczesnym upoważnieniem wybieranej władzy do ich obsadzenia w drodze kooptacji. W kolejnej turze głosowania kandydują ci, którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali największą ilość głosów, jednak liczba kandydatów nie może przekroczyć więcej niż dwukrotną liczbę miejsc pozostawionych do obsadzenia.

         Jeśli kilku kandydatów uzyska jednakową wymaganą do ważności wyboru liczbę głosów, a uznanie ich wszystkich za wybranych spowoduje przekroczenie liczebności władzy ustalonej, Zjazd może zarządzić kolejną turę głosowania na tych kandydatów lub podjąć uchwałę o zwiększeniu liczby władzy wybieralnej.

11. Nowo wybrani członkowie władzy ukonstytuują się na pierwszym posiedzeniu w czasie Zjazdu lub w terminie 14 dni z jednoczesnym powiadomieniem uczestników zjazdu

    12.Zjazd zamyka przewodniczący Zjazdu, a sekretarz Zjazdu w terminie 2-ch tygodni dostarczy nowo wybranemu Zarządowi Oddziału protokół obrad zjazdu wraz ze sprawozdaniami i innymi materiałami składowymi przez komisje zjazdowe i jego uczestników.

Sprawozdanie z działalności w 2021 r.

Mimo bardzo trudnych warunków pandemii zrealizowano niżej wymienione przedsięwzięcia:

1. Działania edukacyjno – informacyjne o zrównoważonym użytkowaniu zasobów naturalnych wraz z wydaniem publikacji książkowej w ramach projektu „Windą do Lasu – II edycja” – kontynuacja z 2019 r.

Projekt realizowano w ramach  Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego.

Projekt obejmował:

1. Przeprowadzenie zajęć edukacyjnych w formie spotkań pośród niżej wymienionych grup docelowych:

Łączna liczba zajęć oraz łączna liczba godzin przedstawiała się następująco:

• Młodzież szkół średnich (Gniezno, Grodzisk Wlkp., Nowy Tomyśl oraz Ośrodek Edukacji Leśnej w Łysym Młynie) – wykład/prelekcja/warsztaty/spotkanie informacyjno konkursowe – 33,5 godziny,
• Studenci (UPP w Poznaniu) – wykład, seminarium, warsztaty, debata oksfordzka– 18 godzin,
• Przedsiębiorcy – osoby prowadzące działalność gospodarczą wraz z pracownikami (z województwa wielkopolskiego)-wykład, seminarium, warsztaty – 3 godziny,
• Seniorzy z Uniwersytetów Trzeciego Wieku (Grodzisk Wlkp. i Stęszew)- wykład, prelekcja, zajęcia w terenie – 16 godzin.

W sumie w ramach projektu wykłady o leśnictwie zrównoważonym wysłuchało kilkaset osób (w terenie, na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu oraz zdalnie).

Po każdych zajęciach projektowych zostały przygotowane protokoły potwierdzające przeprowadzenie zajęć edukacyjnych wraz z dokumentacją fotograficzną.

Szczególne podziękowania za pomoc w realizacji zadań projektowych w terenie składamy Nadleśnictwu Babki i Grodzisk.

1. Stworzenie utworu, opracowanie merytoryczne i graficzne w postaci rodzinnej książki edukacyjnej.

Książka pt. „Babciu, dziadku powiedzcie mi proszę…Czytamy razem o środowisku leśnym” dedykowana jest różnym grupom wiekowym została opracowana i przekazana zgodnie z umową projektową głównemu wnioskodawcy. Wydanie przewidziane jest w roku 2022.

2. Przeprowadzono wiosną i jesienią badania w Nadleśnictwie Gryfino, których celem jest poszukiwanie nowych, tanich technologii budowy dróg leśnych. Trzyletni projekt został zakończony w formie obszernego raportu końcowego wraz z rekomendacjami dla praktyki leśnej.
3. Zorganizowano IV edycję kursu przygotowawczego dla kandydatów na studia magisterskie na kierunku Leśnictwo.
4. Zorganizowano szkolenie dla przedstawicieli Zarządu Oddziału on-line z zagadnień prawnych dotyczących stowarzyszeń w dniu 03 września 2021 r.

W tym między innymi:

• Zagadnienia finansowo – księgowe,
• Wymogi dotyczące rejestracji,
• Nowe regulacje prawne dotyczące stowarzyszeń,

5. Zorganizowano zebranie Prezydium w dniu 23.07.2021 r.

W czasie spotkania przyjęto nowego członka SITLiD, omówiono prace Zarządu, realizację projektu „Windą do lasu” oraz inne działania (ekspertyzę drogową, kurs na studia magisterskie), a także zlecenia wykonane w ramach Komisji Gospodarczej.

6. Zorganizowano spotkanie z Przewodniczącymi Kół Zakładowych SITLiD w dniu 31.08.2021r. w OSW Porażyn. Przewodniczący Kół Zakładowych przedstawiali stan liczebny, sprawozdanie z działalności i plany związane z dalszą działalnością
7. Działalność Komisji Gospodarczej – realizowano zlecenia związane z:

• inwentaryzacją stanu lasów gminnych,
• wykonaniem uproszczonych planów urządzenia lasów gminnych,
• przeglądem technicznym wieży p-pożarowej w Nadleśnictwie Babki,
• wykonywaniem ocen stanu technicznego i wyceny środków trwałych,

8. W związku z nowymi regulacjami i obowiązkami, jakie zostały nałożone na organizacje pozarządowe zostały wprowadzono dane osobowe członków Zarządu Oddziału do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych.
9. Rozpoczęto przygotowania do XXIV Zjazdu Delegatów Kół Zakładowych SITLiD.

Spotkanie przewiduje się w dniu 16 marcu 2022 r. w Leśnym Ośrodku Szkoleniowym w Puszczykowie.

W ramach przygotowań do XXIV Zjazdu zorganizowano zdalne spotkanie Zarządu Oddziału w dniu 02 grudnia 2021 r.

Na spotkaniu przedstawiono również działalność Oddziału w 2021 roku.

10. Oddział zakupił laptop wraz z oprogramowaniem. Zamówiona została również drukarka.
11. Ze względu na zagrożenie epidemiczne zmuszeni byliśmy przesunąć na rok następny następujące przedsięwzięcia:

• Wyjazd szkoleniowy do zakładu drzewnego,
• Wyjazd szkoleniowy na teren RDLP Białystok – Puszcza Białowieska,

Działalność Kół Zakładowych w 2021 r.

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Technologii Drewna

– Prowadzono i aktualizowano zakładową gablotko-gazetkę, z relacjami z wydarzeń związanych z sektorem leśno-drzewnym, a także turystyką, informacjami z Zarządu Oddziału SITLiD w Poznaniu m. in. dotyczącymi wyjazdów techniczno – szkoleniowych, informacjami o prelekcjach organizowanych przez PTChem, KNLiTD PAN; KNLD Oddz. PAN w Poznaniu i inne organizacje.

– członkowie KZ brali udział w wykładach otwartych, także telekonferencjach, np.:

 – 20 stycznia 2021 r. Konferencja pt.: Zmiany klimatu w świetle prawa Unii Europejskiej

– 03 marca 2021, Aktualne i rozwojowe problemy polskiego meblarstwa

 – 17 maja 2021 r. Kongres Leśny

– 20 maja 2021 r. Role of Science in Supporting Policymaking: A Post-COVID World 20 maja 2021 r.

– 15 lipca2021 Transfer Wiedzy w Perspektywie Europejskiej – Najlepsze Praktyki w zakresie Współtworzenia i Udostępniania Wiedzy oraz implikacje dla Sieci Badawczej Łukasiewicz

– 31 sierpnia 2021 r., Spotkanie Przewodniczących KZ SITLiD, Porażyn, 31 sierpnia 2021

– 02 września 2021r., Ocena cyklu życia – genialne narzędzie czy utopia?

– 15 września 2021 r., Polskie meble – konkurencyjna Polska. Dekada wyzwań dla polskiej branży meblarskiej – VI Ogólnopolski Kongres Meblarski

– 28-29 września 2021 r., IUFRO World Day – Digital Forest Science Forum 2021, online

– 17-19 listopada 2021 r., Konferencja „Innowacyjne metody pomiaru drewna w leśnictwie i przemyśle drzewnym”.

– Członkowie KZ wzięli udział w zorganizowanym przez KNLD Oddz. PAN w Poznaniu i Wlkp. Oddz. PTL w dn. 18 września 2021 spacerze „Zieleń Sołacza”.

– Członkowie KZ SITLiD Ł– ITD uczestniczyli:

– w spotkaniach dotyczących zagadnień leśno-drzewnych np.:, Grupy Robocze Sieci Badawczej Łukasiewicz, współpraca z PSMB, telekonferencja Wielkopolskiego Forum Inteligentnych Specjalizacji(2X), Targi DREMA itp.,

– w recenzjach publikacji np. dla Bioresources, EJ of Wood a. Wood Products, Intern. Biodeter. a. Biodegrad., Ann. WULS-SGGW For. a. Wood Technol. J of Forest a. Env. Science, Drewno, Forests,

– w pracach KNLiTD PAN (kol. Z. Karaszewski czł. Prezydium, kol. E. Ratajczak – v-ce Przew., kol. A. Fojutowski, kol. J. Zabielska-Matejuk); KNLD Oddz. PAN Poznań (kol. W. Cichy, kol. A. Fojutowski, kol. Z. Karaszewski).

Kol. Zbigniew Karaszewski został wybrany V-ce auditorem Europejskiego Instytutu Leśnego w Joensuu.

Kol. Dominika Janiszewska została laureatką Dyplomu – Wyróżnienia Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna PAN, Wydział II Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN w konkursie na najlepszą pracę naukową o problematyce z zakresu drzewnictwa w edycji 2020, 10.05.2021

Kol. Andrzej Noskowiak otrzymał Nagrodę Łukasiewicza Za profesjonalizm i nietuzinkowość w działaniu, które wzmacniają potencjał naukowy Sieci Badawczej Łukasiewicz i budują jej atrakcyjność wśród biznesu poszukującego innowacji

Nadleśnictwo Czerniejewo

– Udział jako współorganizator w Uroczystości patriotycznej JANOWO 2021 w 78 rocznicę zrzutu broni i sprzętu przez aliantów dla oddziałów AK.

– Udział w akcji sadzenia lasu zorganizowanym dla OSP Czerniejewo i Szkoły Podstawowej Nowy Folwark. L-ctwo Słomówko . Listopad.

– Udział w akcji sadzenia lasu zorganizowanym dla Leroy Merlin. L-ctwo Słomówko. Listopad.

Nadleśnictwo Góra Śląska

– W okresie sprawozdawczym zorganizowano odczyt dla pracowników niezrzeszonych na temat działalności statutowej stowarzyszenia.

– Zorganizowano też szkolenie związane z nowymi trendami w dziedzinie gospodarki leśnej, połączone  ze spotkaniem integracyjnym.

Nadleśnictwo Karczma Borowa

– marzec – akcja sadzenia lasu pn. „Amazoński Las” razem z Leszczyńskim Stowarzyszeniem Amazonek     

– wrzesień – akcja #Sadzimy w ramach Aktywnego Obywatelskiego Leszna

– wrzesień – warsztatów w biegach na orientację pod hasłem „Orientuj się w lesie”

– grudzień – akcja „Choinka dla życia” wspólnie z Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa oddział Leszno

Nadleśnictwo Oborniki

W dniach 3-5 października 2021 roku członkowie SITLiD przy Nadleśnictwie Oborniki odbyli wyjazd szkoleniowo – techniczny na teren Rudaw Janowickich. Podczas wyjazdu zwrócono uwagę na gospodarkę leśną na terenie nadleśnictwa Kamienna Góra wraz z zagospodarowaniem turystycznym na przykładzie Kolorowych Jeziorek w leśnictwie Wieściszowice. Kolejnym aspektem było zagospodarowanie lasów w sąsiedztwie Kopalni Dolomitu Rędziny oraz gospodarka leśna wraz z  walorami przyrodniczymi na terenie Nadleśnictwa Śnieżka.

Wyjazd miał charakter pieszej wycieczki z noclegami na trasie i brało w nim udział 8 osób.

Otrzymane darowizny

W roku 2019, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Oddział w Poznaniu otrzymało 24251 zł z darowizn. Darowizny przeznaczane są na cele statutowe naszego Stowarzyszenia.

Z działalności Naszego Stowarzyszenia

Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Oddział w Poznaniu organizuje w porozumieniu z Wydziałem Leśnym Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu kurs przygotowawczy dla kandydatów na studia drugiego stopnia na kierunku leśnictwo. Kurs skierowany jest do osób chcących studiować na studiach drugiego stopnia (magisterskich), a posiadających ukończone studia pierwszego stopnia (inżynierskie, licencjackie) z zakresu innego niż leśnictwo.

W załączeniu zdjęcia uczestników kursu na zajęciach terenowych prowadzonych przez kierownika kursu – profesora Andrzeja Czerniaka z Katedry Inżynierii Leśnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.  Zajęcia odbyły się na terenie Nadleśnictwa Łopuchówko we wrześniu 2019 roku.

Autor zdjęć H. Stankiewicz

Szanowni Państwo,

serdecznie zapraszam na spotkanie Zarządu Oddziału SITLiD w Poznaniu.

Spotkanie odbędzie się 12 grudnia 2019 r. o godz.12:00 w świetlicy biura RDLP w Poznaniu przy ul. Gajowej 10.

Porządek posiedzenia przewiduje między innymi:

• Podsumowanie działalności Oddziału w 2019 r.,
• Propozycję aktywności w 2020 r.,
• Informację o działalności UEF,
• Informację o inicjatywach Zarządu Głównego SITLiD.
• Prezentacja „Polskie Lasy Państwowe zmieniamy się dla lasu, dla ludzi”

Z wyrazami szacunku

Tadeusz Konieczny

Przewodniczący ZO SITLiD w Poznaniu

Sprawozdanie z wyjazdu leśników z RDLP w Poznaniu na teren RDLP Lublin w dniach 2-5 września 2019 r.

treść sprawozdania: SITLiD – sprawozdanie RDLP Lublin 2019 r_

Komunikat

Szanowni Państwo,

w załączeniu znajduje się komunikat w sprawie organizowanego przez Zarząd Oddziału SITLiD w Poznaniu wyjazdu techniczno-szkoleniowego do zakładów obróbki drewna.

Celem wyjazdu będzie poznanie tartaku i zakładu stolarskiego Janina i Wacław Witkowscy oraz Stolbudu Włoszczowa S.A.
W programie pobytu w zakładach zaplanowano również omówienia zagadnień jakości surowca drzewnego, sposobu jego przygotowania oraz odbioru w kontekście wymogów związanych z technologią przerobu, jak również sposobu rozpatrywania reklamacji.

Koszty transportu pokrywa Zarząd Oddziału SITLiD w Poznaniu.
Koszty obiadu pierwszego dnia pokrywa zakład.

Przewidywany koszt dla uczestnika wynosi 100,- zł.

Pan Dyrektor wyraził zgodę na wyjazd dla pracowników biura RDLP w Poznaniu oraz Nadleśnictw w ramach delegacji.

Uprzejmie proszę o rozpropagowanie informacji wśród pracowników.

Z poważaniem
Tadeusz Konieczny
Przewodniczący Z.O.SITLiD w Poznaniu
SITLiD – wyjazd techniczno-szkoleniowy

Sprawozdanie z wyjazdu szkoleniowego na teren RDLP w Białymstoku zorganizowanego przez SITLiD Oddział w Poznaniu w dniach 2-6 września 2018 r.

Zapraszamy do relacji z wyjazdu szkoleniowego na teren RDLP w Białymstoku

W południowej części Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu trwa letni obóz studentów leśnictwa z 14 krajów – Interanational Forestry Workcamp Antonin 2018.

Przez dwa tygodnie uczestnicy m. in. z Kanady, Wielkiej Brytanii, Estionii, Danii, Hiszpanii, Grecji, Litwy a nawet Sudanu, będą poznawać w praktyce polską, zrównoważoną gospodarkę leśną, zwiedzą największe miasta w Wielkopolsce a także odkryją nasze smaki, kulturę i tradycję. Przeczytaj więcej

W piątek 09 marca 2018 r. o godz. 10:30 w Leśnym Ośrodku Szkoleniowym w Puszczykowie odbędzie się XXIII Zjazd Delegatów Kół Zakładowych Zarządu Oddziału SITLiD w Poznaniu.

Zapraszamy do zapoznania się z Regulaminem obrad Zjazdu Delegatów SITLiD – Regulamin obrad Zjazdu Delegatów

Wyjazd leśników oraz drzewiarzy wielkopolskich do Estonii w dniach dniach 30 maja do 04 czerwca 2015 roku

zapraszamy do zapoznania się z relacją http://sitlid-poznan.pl/wyjazd-lesnikow-oraz-drzewiarzy-wielkopolskich-do-estonii-w-dniach-dniach-30-maja-do-04-czerwca-2015-roku/

Wyjazd szkoleniowy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Zarządu Oddziału w Poznaniu zorganizowało w dniach 07 – 12 września 2014 r. wyjazd szkoleniowy na teren Austrii, Słowacji i Węgier.

nasze relacja z wyjazdu tutaj http://sitlid-poznan.pl/wyjazd-szkoleniowy-stowarzyszenia-inzynierow-i-technikow-lesnictwa-i-drzewnictwa-zarzadu-oddzialu-w-poznaniu-zorganizowalo-w-dniach-07-12-wrzesnia-2014-r-wyjazd-szkoleniowy-na-teren-austrii/

Wyjazd leśników wielkopolskich na Białoruś

W dniach od 8 do 13 września Oddział Wielkopolski SITLiD zorganizował wyjazd leśników z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu na Białoruś. W nawiązaniu kontaktów z leśnikami z Białorusi pomogli nam koledzy leśnicy z Regionalnej Dyrekcji w Białymstoku za co serdecznie im dziękujemy.

W czasach, kiedy bez problemu można wyjechać praktycznie w dowolny zakątek świata wyjazd do sąsiedniej Białorusi nie jest wcale taką prostą sprawą. Oprócz wiz tamtejsze władze zażyczyły sobie przesłania wykazu uczestników, miejsca zatrudnienia, stanowiska oraz zakresu obowiązków każdego z nas.    Tak duża biurokracja tym bardziej wzbudzała ciekawość – jak wygląda życie na Białorusi ?

Noc z niedzieli na poniedziałek spędziliśmy w Rozłogach, 30 kilometrów od granicy z Białorusią. Następnego dnia z samego rana wyruszyliśmy w kierunku przejścia granicznego w Bobrownikach. Mijając niekończącą się kolejkę tirów spodziewałam się sporego ruchu na przejściu, tymczasem po dotarciu na granicę okazało się, że jest tu pusto, cicho, a nielicznym pracownikom nigdzie się nie spieszy. Dzięki znajomościom kolegów z RDLP w Białymstoku mieliśmy załatwione przejście dla vipów. Niestety, dla obsługi przejścia aż takimi vipami widocznie nie byliśmy, bo dwie godziny i tak musieliśmy odstać. Po drugiej stronie czekali już na nas nadleśniczowie z Nadleśnictw Wołkowysk i Grodno. Po miłym powitaniu, wraz z gospodarzami pojechaliśmy do Wołkowyska, gdzie po zakwaterowaniu się w hotelu  udaliśmy się na obiad do pobliskiej restauracji.

Po obiedzie ruszyliśmy z panem nadleśniczym z Wołkowyska na zwiedzanie miasta. Wołkowysk liczy ponad 44 tysiące mieszkańców. Przez lata Wołkowysk był jednym z głównych miast na Szlaku Jagiellońskim łączącym Wilno z Krakowem. W centrum miasta plac Lenina oczywiście z pomnikiem Lenina, dzielącym plac z rzeźbą wilka – symbolem miasta. Następnie zwiedziliśmy tamtejsze Muzeum Historyczno- Wojskowe nazywane Domem Bagrationa, w którym w czasach wojen napoleońskich mieścił się sztab armii carskiej. Później przejazd po mieście i spacer na wzgórze zwane Górą Szwedzką, z której  roztacza się widok na całe miasto. Piękną panoramę szpeci nieco, dobrze stąd widoczne więzienie przypominające wielki zakład pracy otoczony murem kolczastym z wieżami strażniczymi. Cóż, tutaj więźniowie pracują na swoje utrzymanie.

Niestety, o lasach Nadleśnictwa Wołkowysk dowiadujemy się głównie z ust pana nadleśniczego. Podczas krótkiego wypadu do lasu pan nadleśniczy z dumą pokazał nam stare modrzewie posadzone jeszcze przez polskich leśników w 1938 roku i choć według nas przydałoby się je nieco przerzedzić pan nadleśniczy kategorycznie oznajmił, że tak długo jak on tu dowodzi – nie pozwoli tknąć ani jednego modrzewia.

Przy kolacji towarzyszą nam poza nadleśniczym dwaj jego zastępcy. Rozmawiamy głównie o lasach. Okazuje się, że leśnicy z zachodniej Białorusi mają bliskie kontakty z  leśnikami z białostockiej Dyrekcji LP, między innymi wspólnie zwalczali gradacje brudnicy mniszki. Serdecznie żegnamy się z leśnikami Nadleśnictwa Wołkowysk.

Wtorek w całości przeznaczony jest na zwiedzanie Puszczy Białowieskiej.

Dziś towarzyszą nam Tadeusz Czernecki – Nadleśniczy Nadleśnictwa Grodno, jego żona – specjalista ds. bezpieczeństwa pracy, główna księgowa i zastępca nadleśniczego ds. kadrowych. Przed wjazdem do lasu dołącza do nas Dyrektor Parku Narodowego Puszcza Białowieska pan Szyszko.

Puszcza Białowieska zajmuje 150 tyś. ha, z czego większość, bo aż 90 tyś. ha znajduje się po stronie białoruskiej. Całość objęta jest ochroną stanowiąc Park Narodowy Puszcza Białowieska. Przeważają podmokłe bory sosnowe, sosnowo-świerkowe oraz lasy olchowe.  Spotkać tu można wielkie, stare dęby. Przy jednym z nich robimy krótki przystanek. Starych drzew nie ma jednak tak wiele. Wiekowe sosny zastępuje grab. Od trzynastu lat zanika świerk.

Z uwagi na bliskość granicy z Polską i Litwą potrzebna była specjalna zgoda na poruszanie się po puszczy.  Jestem nieco zawiedziona, ponieważ  puszczę przejeżdżamy busem po wyasfaltowanych drogach, tymczasem spodziewałam się prawdziwej dziczy przemierzanej na piechotę. Jakiś czas jedziemy carskim traktem w kierunku Białowieży  z charakterystycznymi pięknymi mostkami z dwugłowymi orłami wykutymi w metalu.

Zaskakują dane dotyczące liczebności zwierzyny na tak ogromnym obszarze:

• jelenie 900 sztuk, roczne pozyskanie 350
• dziki 1300- 1400 sztuk, roczne pozyskanie 600 – 700
• wilki, u nas pod całkowitą ochroną, tutaj za zabicie wilka – premia.

Łosi w tej części puszczy nie ma zbyt wiele.

Żubrów podobnie jak my mają już za dużo. Pięć stad liczących łącznie  ponad 1200 sztuk to stanowczo za wiele, gdy tymczasem puszcza może wykarmić 300 – 350 sztuk.

Pytałam o ptaki (zwłaszcza drapieżne)  i ich formy ochrony, żyją tu przecież puchacze, sokoły wędrowne, bieliki.  Dowiedziałam się tylko, że ich ochroną  zajmują się ekolodzy….

---

Gospodarowanie na terenie Parku Narodowego Puszcza Białowieska

Całą powierzchnię podzielono na cztery strefy : gospodarczą, łowiecką, rybacką i turystyczną. W rezerwacie na terenie 57 tyś. ha nie ma żadnego pozyskania. Usuwa się tylko drzewa w pobliżu szlaków turystycznych zagrażające poruszającym się ludziom.

Po przejażdżce po puszczy czekają nas odwiedziny u Dziadka Moroza i Śnieguroczki.         Duży teren z bajkowymi domkami, rzeźbami postaci z bajek stanowi tutaj odpowiednik naszych ścieżek edukacyjnych. Tysiące dzieci z całej Białorusi odwiedzają to miejsce i to głównie zimą. Po obiedzie czas na zwiedzanie wybiegów ze zwierzętami – mieszkańcami puszczy. Żubry okazują się bardzo ciekawskimi zwierzętami, podchodzą tak blisko, że udaje mi się dotknąć wielkiego, mokrego nozdrza jednego z nich. Są jelenie, łosie, sarny, jest ryś, wielki puchacz i …. stadko strusi.

Przechodzimy do Muzeum Przyrodniczego zbudowanego przed kilkoma laty. Przepiękne aranżacje scen z życia zwierząt, światło, dźwięk – jestem pod wrażeniem. Kolejne dwie noce spędzimy w akademiku w Grodnie.

   W środę z samego rana z  panią przewodnik zwiedzamy Grodno liczące około 350 tysięcy mieszkańców, którego jedną czwartą ludności stanowią Polacy. Piękne miasto o niezwykle bogatej historii, którego herbem jest jeleń św. Huberta.

Zwiedzamy okolice Starego Zamku zbudowanego za czasów Witolda w roku 1398. Szkoda, że z braku czasu nie zaliczyliśmy dość osobliwego muzeum mieszczącego się w zamku, które wprawdzie nosi nazwę Państwowe Muzeum Historyczno-Archeologiczne, ale poza eksponatami stosownymi do nazwy muzeum znajdują się w nim  makiety białoruskich zakładów przemysłowych, wzory łożysk tocznych oraz wyjątkowej wielkości buraki cukrowe.

Tuż obok mieści się nowa rezydencja królewska zbudowana przez Augusta III z myślą o lokalizacji sejmu i senatu.  To właśnie tu w roku 1793 odbył się tzw. sejm niemy oznaczający II Rozbiór Polski.  Zwiedzamy XII wieczną cerkiew  Kałożską, której połowa podczas wielkiej powodzi runęła  z wysokiej skarpy do rzeki, podziwiamy wnętrze barokowego katedralnego kościoła św. Franciszka Ksawerego, zwłaszcza jego ołtarz porównywalny do ołtarza Wita Stwosza, pomnik i dworek Elizy Orzeszkowej i wreszcie stary cmentarz katolicki z kwaterą żołnierzy polskich poległych w 1920 roku. Cmentarz robi przygnębiające wrażenie. Wiele zabytkowych nagrobków to już ruiny. Niestety, miejscowa, podzielona zresztą polonia nie otrzymuje z kraju żadnych funduszy na ten cel. Sporo zabytków związanych z historią Polski można by jeszcze zobaczyć, cóż kiedy czas nagli. Nasi gospodarze zaplanowali w dalszej części dnia zwiedzanie siedziby Leśnictwa Sopockinskoje  i rejs  statkiem po Kanale Augustowskim.

Siedziba leśnictwa przypomina raczej małe nadleśnictwo. Gabinet leśniczego, pokoje biurowe, sala narad, zaplecze kuchenne. Wita nas Główny Leśniczy Nadleśnictwa Grodno Wjaczesław Miśkiewicz.

Na Białorusi wszystkie lasy są państwowe. Lasy stanowią 39,1% powierzchni kraju, zajmując 9,47 milionów hektarów. Głównym gatunkiem podobnie jak u nas jest sosna. Lasy podzielone są pomiędzy 6 dyrekcji podległych bezpośrednio pod Ministerstwo Leśnictwa (85,5% lasów). Jednej dyrekcji podlega kilkanaście nadleśnictw (8% lasów podlega prezydentowi Republiki Białoruś, 2,3% Ministerstwu Bezpieczeństwa, 0,4% Akademi Nauk, 0,4% organom lokalnym, 1% Ministerstwu Obrony Narodowej i 2,1% kompanii WITEBSDREW). W skład jednego nadleśnictwa wchodzi  7 do 10 leśnictw.   W Leśnictwie Sopockinskoje zatrudnione są 34 osoby. Poza leśniczym i jego zastępcą pracuje tu 10 gajowych, 3 majstrów , księgowa, pracownicy obsługi. Gospodarują na obszarze około 10 tyś. ha lasu. Nadleśnictwa zatrudniają  od 300 – do 500 osób. Dziwi niewielkie pozyskanie. Nadleśnictwo Grodno na powierzchni 56 tys. ha pozyskuje rocznie zaledwie 45000 m3.

Przemierzając białoruskie lasy zaskakuje ich czystość oraz idealny stan urządzeń turystycznych. Wiedząc jak wyglądają nasze lasy dopytuję gospodarzy jak to możliwe, że u nich jest tak czysto?  Odpowiedź jest krótka.Wysokie mandaty załatwiają sprawę.

Czas na przejażdżkę statkiem po Kanale Augustowskim. Na miejscu oczekuje już na nas Dyrektor  Regionalnej  Dyrekcji Lasów Państwowych Grodno.

Kanał Augustowski budowany był w latach 1824 – 1839. Celem budowy było połączenie szlakiem wodnym Wisły z Niemnem, by umożliwić spławianie towarów do Bałtyku z pominięciem Gdańska kontrolowanego wówczas przez Prusy. Kanał nie spełnił jednak gospodarczej funkcji, bowiem po jego ukończeniu  Prusy zniosły cła. Dziś z osiemnastoma śluzami pozwalającymi pokonać różnice 54 metrów stanowi niemałą atrakcję turystyczną tak po polskiej,  jak i po białoruskiej stronie.

Wieczorem nasi gościnni gospodarze oczekują już na nas w domku myśliwskim nad Czarną Hańczą. Przy suto zastawionym stole do późnej nocy snujemy opowieści o lasach i ludziach.

W ostatnim dniu pobytu w Grodnie wydajemy resztki z tysięcy rubli, zahaczamy o siedzibę Nadleśnictwa Grodno, by pożegnać się z Nadleśniczym Tadeuszem Czerneckim i z Nataszą, specjalistką ds. hodowli lasu  jedziemy na szkółkę leśną.  Nasiona pod wysiew pozyskiwane są zarówno z drzewostanów rodzimych, jak i kupowane za granicą np. nasiona modrzewia z Polski. Szkółka zajmuje powierzchnie około 10 ha. Posiada własny park maszynowy (sprzęt EGEDAL) i  niezłe zaplecze socjalne. Poza gatunkami typowo leśnymi hodowane są tu gatunki drzew i krzewów ozdobnych, w które zaopatrują się mieszkańcy i instytucje z Grodna.  Co ciekawe, drzewka ozdobne czekając  na nabywcę osiągają niezłe wymiary. Szkółka nie posiada wyorywaczy, ani specjalistycznych urządzeń do wykopania pokaźnych drzewek, więc nabywca jeśli chce kupić drzewko musi je sobie sam wykopać.

Jeszcze ostatni spacer po lesie i na pożegnanie poczęstunek w środku lasu (między innymi miodem z własnej – nadleśnictwa pasieki). Żal odjeżdżać.

Przed wyjazdem, (myślę, że nie tylko ja) miałam nieco inne pojęcie o Białorusi. Nigdzie nie spotkałam się z taką gościnnością i serdecznością gospodarzy. Z zazdrością patrzyłam na czyste lasy. Widziałam tylko niewielki fragment Białorusi, z jej,  a raczej naszą wspólną historię, urokliwe wioski, malownicze widoki nad Niemnem i już wiem, że jeszcze tu wrócę.

Małgorzata Kozaryn